یک استاد علوم سیاسی با نگارش نامه ای به حسین شریعتمداری نسبت به رویکرد وی در انتقاد از توافق هسته ای انتقاد کرد و در این باره پرسشی را از مدیر مسئول روزنامه کیهان مطرح کرد.
صادق زیباکلام تحلیلگر و استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران در نامه خود خطاب به حسین شریعتمداری مدیر مسئول روزنامه کیهان پرسیده است: «هسته ایی چه کمکی به پیشرفت و رشد و توسعه اقتصادی ما کرده است؟»
متن این نامه به این شرح است:
بسمه تعالی
حضرت حاج حسین شریعتمداری
نماینده مقام معظم رهبری و مدیر مسئول روزنامه کیهان دامت اقباله
با سلام و تحیات مسبوق هستند که حقیر هفته گذشته مرقومه ایی به جناب حجت الاسلام حمید رسایی معروض داشتم. در آن عریضه از جناب ایشان و همفکران شان که بنای مخالفت با توافق هسته ایی ژنو گذارده اند پرسیده بودم که فعالیت های هسته ایی مان چه حاصل اقتصادی و کدام ما به ازایی برای رشد و توسعه کشور داشته اند؟ چه بواسطه آن نامه و چه بواسطه مواضع مشابه، آن جریده شریفه مطالبی علیه اینجانب درج کرده اند.
بنده به هیچ روی سودای پاسخ دهی به آنها را ندارم. قصدم بیشتر آنست که به استحضار برسانم که اصل سئوال همچنان سر جایش باقیست. کشوری که، جناب شریعتمداری سرانه دوا ودرمان و آموزش و پرورش آن همردیف کشورهای توسعه نیافته و آفریقایی است؛ محیط زیست آن بدل به زباله دانی بزرگی شده و منظما دارد از بین می رود؛ سطح آبهای زیرزمینی آن بدلیل بی توجهی و نبود بودجه دهها متر پایین رفته و کشور را در معرض یک بحران جدی خشکسالی قرار داده؛ با 5،6 میلیون بیکار روبروست و هزارو یک مشکل دیگر دارد، آیا درست است این همه توانش صرف برنامه های هسته ایی اش بشود؟ جناب شریعتمداری، گیریم بنده ناصبی، دهری، بابی، زندیق و جزء سایرملاحده و جنود شیطانی خذلهم الله و جنابعالی و سایر موافقین هسته ایی وفقه الله در صراط مستقیم و کامروا در هر دو دنیا. اما اصل سئوال لکن همچنان سرجایش باقی مانده: هسته ایی چه کمکی به پیشرفت و رشد و توسعه اقتصادی ما کرده است؟
ایام به کام باد
صادق زیباکلام
هشتم بهمن ماه یک هزار و سیصدو نود و دو
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهتهای قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
لزومى ندارد بين بد و بدتر و بدترين يكى را انتخاب كرد.
توانمندى هسته اى يعنى توليد برق و الكتريسيته. در قرن نوزده راه آهن شاخص پيشرفت بود و قرن بيست و اكنون برق. تلاش ميهن پرستان ايرانى براى صنعت راه آهن خواندنيست و همينطور تلاش روسيه تزارى و انگلستان در جلوگيرى از آن. اول جلوگيرى از راه آهن بود و بعد ذوب آهن و الان هم انرژى هسته اى.
برای ما و شما صرفه نداشت و ندارد!
برای کاسبانه تحریم داشته که آنهمه سرو صدا میکنند، برای ویژه خوارها آنقدر سود داشت که تا 150 نسل بعدشان تأمین شده!